Powstało wiele definicji psychoterapii, które starają się opisać to zjawisko, ale żadna nie czyni tego w sposób doskonały. Nancy McWilliams zaczyna swoją książkę „Psychoterapia psychoanalityczna” od słów „Psychologia jest nauką. Psychoterapia to sztuka”.
Przez ponad sto lat swego rozwoju psychoterapia stała się formą pomocy nie tylko w leczeniu zaburzeń i chorób psychicznych, ale według wielu terapeutów także drogą do zmiany życia dla osób zdrowych, doświadczających trudności czy kryzysów.
James Prochaska i John Norcross w książce „Systemy psychoterapeutyczne” podkreślając tę trudność w zadowalającym zdefiniowaniu podają definicję roboczą:
„Psychoterapia to świadome i zamierzone zastosowanie wywodzących się z uznanych zasad psychologii metod klinicznych i postaw interpersonalnych w celu pomagania ludziom w modyfikacji ich zachowań, procesów poznawczych, emocji i/lub innych cech osobowych w kierunku, który korzystający z terapii uważają za pożądany.”
(za; Prochaska, Norcross 2006, s.5)
Psychoterapię można próbować definiować także przez odróżnianie jej od innych form pomocy psychologicznej (jak choćby poradnictwo, coaching, czy interwencja kryzysowa), choć czasem te różnice zacierają się w praktyce i pozostają jedynie kwestią proporcji.
Photo credit: Esparta via Hollywood Thing / CC BY